Rozdział 4 cz I

Uhm, dobra słuchać :o .Nie wstawiałabym tego, ale wyjeżdżam na weekend, co równa się z tym, że rozdziału nie będzie, a więc dam Wam jedną część.  Wiem, dużo się z niego nie dowiecie, aż tak bardzo Was nie zainteresuje, bo nie ma czym. Ale obiecuję, ze tylko jak wrócę dodam część II. ♥

Rozdział czwarty cz I

Obudziłam się w niesamowicie dobrym humorze.

-Witaj słoneczko.- zaćwierkałam na widok promyków słońca wpadających przez okno.

Wygrzebałam się z łóżka i pobiegłam do szafy. Cały czas podśpiewując piosenkę Adriana, którą grał wczoraj. Wybrałam ciemne rurki, niebieskie vansy i szarą bluzkę.

Związałam włosy w luźny kok i zbiegłam po schodach.

-Dobrze spałaś?- zapytał Daniel.

-Jasne.- wyszczerzyłam się i zabrałam z jego talerza naleśnika z dżemem.

-Ej zostaw moje!- krzyknął.

-Odwal się.- powiedziałam i wystawiłam język.

-Chyba masz świetny humor.- mrugnął.

-Yhm, może.

-Podwieźć Cię do szkoły?- zapytał

-Jasne.- ucieszyłam, się że nie będę musiała iść choć była ładna pogoda.- Gdzie Adrian?- zapytałam nieśmiało.

-Nagle się tak zanim stęskniłaś?- zaśmiał się.- Śpi.- dodał, gdy zgromiłam go spojrzeniem.

-Aha. Dobra jedźmy już.

Zgarnęłam zeszyty i książki, włożyłam do torby. Zarzuciłam płaszczyk i wyszliśmy.

-Nie boisz się go zostawiać samego?- mruknęłam.

Zganił mnie wzrokiem.

-Oczywiście, że nie! W przeciwieństwie do Ciebie ja mu ufam.- skrzywił się.- wysiadaj.

-Dzięki za podwiezienie! - warknęłam.

Założyłam torbę adidasa na ramię i ruszyłam do głównego wejścia.

-Cat!- zagruchała Alex.

-Cześć.

-Bo dobry humor od samego rana to podstawa.- jęknęła.

-Sorki, po prostu się  zdenerwowałam zaraz mi przejdzie.- odparłam.

-Cześć piękna.- Szepnął mi ktoś do ucha.

Odwróciłam się na pięcie za mną stał Denis i Shane z niewyraźnym wyrazem twarzy, ale jego oczy.. były pełne nienawiści. Mimowolnie się wzdrygnęłam.

-Cześć Shane.- powiedziała wesoło Alex.

-Hej.- odpowiedziałam obydwóm.

-Ktoś tu chyba wstał lewą nogą.- zaśmiał się Denis.

Był całkowicie inny niż wczoraj, uśmiechnął się nawet do Alex. Chyba się pogodzili.

-My chyba jeszcze nie zostaliśmy sobie przedstawieni oficjalnie. Shane jestem.- mruknął wyciągając rękę w moją stronę.

-Cat, mi również miło.- odpowiedziałam z lekka drżącym głosem, ale on jakby tego nie zauważył zaczął mnie wypytywać o rodzinę, jak mi się żyję w mieście to było dziwne uczucie. Bez zastanowienia na każde z jego pytań odpowiadałam szczerze  szybko, jakby coś kazało mi odpowiadać. Alex z przerażeniem złapała mnie za rękę.

-Przestań!- krzyknęła na Shane.

On przestał mnie przerażać, czułam się tak błogo, spokojnie.

Nagle przed oczami zrobiło mi się ciemno, zachwiałam się. Ostatnie co usłyszałam to śmiech Shane i pisk Alex.

Otworzyłam oczy i szybko się podniosłam.

 -Witaj w moim świecie, kochanie.- Odezwała się ciemna postać stojąca w rogu pokoju.

Dopiero po chwili mogłam przyjrzeć jej się bardziej. Jęknęłam. To był Shane.

-Co ja tu robię? –wyszeptałam.